Call the Midwife!

Entertainment afgemeten naar levensfase
Vol verwachting en geduld
Vlijtige vingers doden de tijd
Tot dat jij er bent

Ik kijk graag series zoals "One born every minute". Niet alleen sinds de zwangerschap, maar ook daarvoor en waarschijnlijk ook na de bevalling. Dan wel de Britse versie, want Amerikaanse is te veel gekuist en daar heeft bijna iedereen bij binnenkomst gelijk een prik in de rug. Lachend en stralend, zonder zweet puffen ze en persen ze twee keer en hup daar is de kleine. Nee, doe mij maar die oerkreten en worstelingen en verlossing op de hard werkende gezichten van de moeders. Een beetje mee snikkend op de bank probeer ik mij dan te vermannen als het kindje is geboren. Wat blijft dat prachtig.

Zo vind ik het ook fascinerend om de Britse serie "Call the Midwife" te volgen. Hoe ze in die tijd al rokend in het "geboortecentrum" of consultatiebureau rondhangen. Zwangerschapsvergiftiging geconstateerd wordt. Hoe er absoluut geen mannen bij de bevalling aanwezig mochten zijn. Onder het toeziend oog van de conservatieve en soms ook ruimdenkende nonnen de midwifes op de fiets naar de bevalling toesnellen.

Call the Midwife Blanket uit de serie

Zo zijn er bepaalde afleveringen die in het hoofd blijven zitten. Bijvoorbeeld één waarin een schattige baby verpakt in DE deken ligt.

Uiteraard vind ik bijna alles wat gehaakt of gebreid is super leuk om te spotten in films, series en dergelijke. Maar ik ben hierin niet de enige. De deken is gebombardeerd tot "Call the Midwife deken" en kom ik geregeld in haak-land her en der tegen in allerlei kleuren combinaties.

Little Monkeys crochet heeft er een mooi patroon van geschreven.

Tussen alle toeters en bellen aan de haak

38 weken zwanger. Getrappel in mijn buik is veranderd in ferme schoppen tegen mijn ribben en ingewanden. Soms lijkt het wel of onze wurm via mijn navel naar buiten wil komen. Eindelijk is dan het voorwerk gestart. Harde buiken en beginnende ontsluiting. Om de tijd te doden, want een bevalling laat nou eenmaal op zich wachten, had ik een haaknaald en wat bollen wol meegenomen.
Mijn man probeerde de weeën in te schatten. "Mild, gemiddeld of sterk?" Dat was geregeld zijn vraag. Hij kon dat wat later aan de hand van mijn haakwerk inschatten. Als ik door haakte was het mild, als ik even stopte was het gemiddeld en als ik niet meer wist dat ik aan het haken was dan was het een flink sterke wee. De verpleegkundigen die aan mijn bed kwamen moesten steeds hard lachen en zeker als ik de naam van het patroon prijs gaf.
Bijna heel de deken heb ik in het eerste deel van de bevalling kunnen afhaken. Ik hoefde eigenlijk alleen nog maar de rand af te werken en de losse draadjes te stoppen. Maar dat heb ik pas een aantal dagen na de bevalling gedaan. ;)

Maar het resultaat mag er wezen. Nou ga ik deze deken natuurlijk om sentimentele redenen niet weg doen, maar soortgelijke dekens in kleur naar keuze kan ik natuurlijk maken. Mocht je interesse hebben neem dan even contact op via een prive berichtje op fb.

En natuurlijk een foto van het andere pracht resultaat!
Nu niet alleen "Tante Tal", maar voor onze prachtzoon
Mama Tal ;)

Uiteraard kan ik, doordat ik non stop verliefd kijk naar deze (met flinke haardos voorzien en natuurlijk knappe) baby, niet super de luxe snel reageren op berichtjes. Maar dat zal iedereen wel begrijpen ;)

Liefs
Tante Tal