zondag 17 augustus 2014

Liefde gekoesterd en gevangen in hout

Al een tijdje is alle knutsel en het creatieve hebben en houden naar zolder verhuisd. Daar heeft heb ik een heerlijke werkstudio gekregen. Het was echt nodig, want er was overal wel iets te vinden. Bakken met verschillende wolletjes, wipjes (work in progress), ufo's (unfinished projects), patronen half uitgeschreven. Een boekje hier een haaknaald daar. Het ergste is dat ik steeds alles kwijt was. Het is dus echt zo fijn om alles bij elkaar op een plek te hebben. Daar kan ik het ook fijn laten liggen als ik tot in de late uurtjes aan het werk ben geweest en in de ochtend weer verder wil gaan. Uren lang kan ik mij nu vermaken door nieuwe patronen te verzinnen, grabbelen tussen wolletjes, stofjes en knoopjes. Schilderen, tekenen, snijden en ontwerpen nog niet eens benoemd.

Echter is de ruimte niet zo heel handig. Allereerst moet je de zolder bereiken met een losse trap. Het is met een schuin dak, heeft weinig opbergruimte en een minuscuul dakraampje. De muurwand heeft ook nog een koof van de afzuiger/ oude haardpijp die scheef omhoog loopt. Dus daar kan je ook niet echt iets voor zetten. Er was maar een lichtpuntje en stopcontact. Grabbelen in het donker naar een ouderwetse knop die je moest omdraaien. Er was ook nog eens een verlaagde A die menig bult op mijn hoofd heeft veroorzaakt. Je zou denken dat het went! Gelukkig ben ik een handige Tante en niet voor een gat te vangen. Met wat witte verf, nieuwe elektra en een verhoogde A balk was de zolder klaar om te gaan gebruiken. Al snel zat ik avonden lang op zolder te genieten van de rust en ruimte met al mijn spulletjes.
Eerst was het maar een gaar zooitje op zolder,
maar na een hoop schilderwerk zag het er al beter uit.
Het bureau op deze foto was al tig keer verhuisd en viel
van ellende uit elkaar. 


Het eerste bureau had op zolder niet echt een lang leven. Het had al op meerdere plekken gestaan, was al een paar keer aangepast en na een poosje is het hout weer ergens anders voor gebruikt. Ik had wat anders verzonnen als bureau oplossing, maar na een paar maanden begon ik last van mijn schouders en polsen te krijgen. Niet zo heel gek. Het bureau is onhandig hoog terwijl ik onhandig klein ben. ^^, Het is een oud tafelblad van een oude eettafel. Prachtig dik en mooi groot. Er zit een klein kiertje midden in het blad, omdat het al zo oud en geleefd is. Aan een eettafel mag je zien dat er aan geleefd is. Lichte kringetjes, een krasje en een scheurtje. Het maakt het hout alleen maar mooier.

Als klein meisje riep ik altijd al "dit is later mijn tafel. Als ik later groot ben neem ik hem mee!" Mijn ouders en mijn drie andere zussen keken mij dan altijd geamuseerd aan. Af en toe zette ik hem met plezier in de was. Het donkere hout rook dan ook heerlijk. Mijn vader heeft hem eens helemaal opgeschuurd, daar werd hij nog mooier van! Zijn harde werken werd beloond toen de lagen verf en was eraf waren gehaald. Prachtig lichthout kwam te voorschijn. Toen ik op mijzelf ging was mijn eerste flatje was zo klein, daar paste mijn geliefde tafel echt niet. De tafel moest dus echt nog even bij mijn ouders blijven staan. Na jaren woonplezier in mijn startershuisje was ik echt toe aan een grotere plek. Mijn ouders regelde gelijk dat de tafel mijn kant op kwam. Met moeite kreeg ik de tafel in elkaar en op zijn plek. Wat een gevaarte!

Mijn neefje geniet lekker van de soep!
Lekker aan het ontbijt met ons neefje
Lekker aan het ontbijt met ons nichtje
Jaren lang heb ik er samen met logeerkinderen aan gekleurd, met familie spelletjesavonden lang bordspellen gespeeld en samen gezellig gegeten. Lekker aan nagetafeld met een lekker drankje. Kringen van de hete theepot. Eten smullen met mijn neefje. Ik mocht vaak op hem passen en dat was altijd dolle pret!. Met mijn man, toen net mijn vriendje, een van de eerste maaltijden genuttigd met kaarslicht. Heerlijk samen gekookt en kletsen om elkaar over de tafel heen beter te leren kennen. Gezellig samen ontbijten met de logeerkindjes. In de avond gebogen over huiswerk samen met de kind-aan-huis kinderen. Verschil in houtkleur door het zonnige licht door het raam. Giebeltjes van de neefjes en nichtjes als ze achter elkaar aan kropen over de midden balk. Liefde en leven in hout gekoesterd en gevangen.

Maar op een dag was ik toe aan een andere tafel. Zussen met aanhang en kindjes die aanschuiven. Het is af en toe een beetje dringen geweest. Benen die je niet helemaal kwijt kon door de onhandige midden balk. Inschuiven voor een extra bord ging ook niet zo handig met de mooie grote poten. Met gourmetten of als wij taco's eten hebben wij veel potjes en schaaltjes en die kon je dan niet helemaal lekker kwijt. We hebben nu een tafel gevonden met oude herinneringen waar je alleen maar naar kunt gissen. Onbekende kringen, krasjes en scheurtjes. Een om op te knappen en nieuwe herinneringen mee te maken. De oude moest plaats maken voor de nieuwe. Maar de tafel in zijn geheel van de hand doen, dat kan natuurlijk niet!

Hier gebeurd het allemaal!
Bezig aan een nieuw project <3 Wat een vrolijke kleuren!
Het tafelblad heeft een nieuw doel gekregen. Het werd mijn bureau. Nog altijd waar ik het meeste werk verzin en creĆ«er. Neergelegd op oude kasten een super bureau! Maanden lang heb ik er plezier van gehad totdat ik steeds meer last van mijn schouders ging krijgen. Ook staat het bureau precies onder het schuine dak en heb ik al menig keer mijn hoofd gestoten bij het opstaan of gaan zitten aan de dwarsbalken. Je zou echt zeggen dat je er aan went dat ze er zitten! Van alles is er al geprobeerd. De stoel maximaal hoog zetten. Een kussen onder de billen erbij en nog maar een en nog maar een, maar dat zat ook niet lekker. Een voetenbankje erbij, een verhoging voor onder de stoel. Maar dat was ook niet echt een succes. Er zat niets anders op dan haar "bureau" aan te passen. Maar er komt verandering! De plannen zijn gemaakt. De wensen en afmetingen zijn getekend op een schets. Er is gekeken, in de schuur, naar geschikt hout en materiaal. Het hoeft alleen nog maar samen gebracht te worden om een super bureau te maken. Eigenlijk kan ik het allemaal best zelf, maar zo nu en dan is een klusproject samen     doen echt leuk! Dus vanaf morgen zal ik eventjes weinig kunnen haken, want dan gaat het gebeuren. Studio Tante Tal 2.0!
De oude kast ligt op zijn zijkant en daar rust het bureau op. 

Spannend! *jubelt*

Tante Tal




Geen opmerkingen:

Een reactie posten